Ouija: Origin of Evil speelt goed in op het origineel



Vandaag is in Europa in premiere naast Dr. Strange, de horrorfilm Ouija: Origine of Evil. Ik ga niet uitleggen hoezer ik van horrorfilms hou want dat doe ik mijn recente artikel over Halloween en films. Let's stick to the subject en omdat ik de voorloper uit 2014 een zeer goede horrorfilm vond (en deze ook een culthit werd) was mijn verwachting hoog toen ik plaatsnam en mijn stoel op rijtje zoveel van de bios. De lichten gingen uit en ik was er klaar voor. Zou ik me net zo ongemakkelijk voelen als bij de recente The Conjuring 2 of was ik gevoelloos geworden voor horrorfilms met een bordspel zoals ik eerder heb gezien in Witchboard, You will Kill en de tergend slechte Ouija Excorsism.... Je leest het zo.

De regie is in handen van Mike Flanagan die goed weet hoe je een horrofilm moet maken. Een van mijn favoriete films van zijn hand is Ouija en de beklemmende Oculus. Leuk om te zien dat Annalise Basso nu ook terugkeert in deze film en zet ze overtuigend een tienermeisje neer die worstelt met diverse levenskwesties. Dit soort rollen gaat haar goed af. Het kleine zusje Doris wordt gespeeld door Lulu Wilson die net als Basso niet onbekend is met het genre. Zij schitterde al eerder in Deliver Us from Evil en de toekomstige Annabelle 2.



De film verteld wat er voorafging aan culthit Ouija uit 2014 en uiteraard worden hierin vragen beantwoordt. Het verhaal speelt zich af in 1965 en gaat over het gezin Zander, alleenstaande moeder Alice en 2 dochters Lina en Doris. Best doorsnee dacht ik in eerste instantie. Om alle rekeningen te betalen heeft Alice een soort seance kamer in haar huis waar ze mensen oplicht door mensen te laten denken met hun overleden geliefden te praten. De dochters zorgen voor de special effects terwijl moeder de "link" legt tussen de levenden en de doden.


Op een dag wil ze haar praktijk wat myserieuzer maken en koopt ze een ouija bord en gebruikt ze bij haar seances. In het begin is het best onschuldig totdat moeder en dochters besluiten, nog vol verdriet over het verlies van man/vader, kontakt te maken met hem. Dit lukt en ze zijn overtuigd dat ze kontakt hebben gemaakt met hem totdat Doris zich heel vreemd begint te gedragen. Langszaam maar zeker komen ze erachter waarom Doris een stevige link heeft met het dodenrijk en moeten ze de demonische kracht zien te stoppen voordat Doris er aan onderdoor gaat.

Het geheel speelt zich af in de 60's en spat er van af. Van het straatbeeld tot de kleding, alles klopt behalve de enkele woorden die meer in het moderne tijd passen heb ik het idee. Het woord cool bestond volgens mij tot nog niet. Maar dit kan meer aan de scriptschrijvers liggen en doet in geen enkele wijze afbreuk aan de film. Ik vind de vibe in deze film erg goed. Het plot en dialogen erom heen voelen soms wat afgezaagd aan. Toch voelt de film goed aan en stoort dit niet. Dit is echt geen budgetfilm die je uitzet omdat je alles al mijlenver ziet aankomen. Er kwamen wat twists voorbij die verfrissend waren en bovenal goed getimed wat erg belangrijk is bij horrorfilms. Het einde kon hier en daar beter maar beantwoordt denk ik wel de vragen die je hebt als je de voorloper hebt gezien. Ook zijn de suggestieve dreigingen in de film beter neergezet dan de verschijningen van het demoon zelf. De demoon vond ik persoonlijk niet eng neergezet in deze film. Dat was in bijvoorbeeld Incidious 1 veel beter gedaan.



Op kleine minpuntjes na kan ik deze film aan horrorfans aanraden. Al is het maar om te verklaren wat in de eerdergenoemde culthit uit 2014 gebeurd. En ondat je deze film gewoon gezien moet hebben om te snappen wat ik bedoel met verfrissend binnen het genre. In de laatste plaats ook omdat 60's vibe zo goed zit in deze film, echt waanzinnig! Van het oude logo van Universal tot aan de sigaretburn bij de laatste gedeelte van de film (zodat in de jaren 60 in de bioscoop de filmguy wist dat hij van reel moest wisselen)

Waarom deze film gaan zien:

- De 60's vibe
- De cast voelt zich duidelijk thuis in het genre
- Goede aanvulling op de voorloper
- Schrikmomenten

Waarom deze film niet gaan zien:

- Einde kon wat sterker
- Als je niks met dit subgenre hebt
- Geen meesterwerk

Conclusie:

De film komt goed uit de verf al kan het niet de culthit overtreffen. Wel zet het een vermakelijke goede horrorfilm neer met goed getimed schrikmomenten. De cast speelt de sterren van de hemel en zijn niet onbekend met het genre. Einde van de film is okee maar kan beter.

Eindscore:
80/100




Hoofdrolspelers:

Annalise Basso...
Elizabeth Reaser...
Lulu Wilson...
Doris Zander
Henry Thomas...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Underworld Blood Wars: Vervolg wat smaakt naar meer

Nerve: Neon doorspekte film over social media

Sully: Mooie verfilming van een heldendaad